Miałam zaledwie parę lat, kiedy moja mama wraz z babcią po raz pierwszy przyprowadziły mnie pod drzewo. Jest ukryte w lesie za strumykiem, kawałek od bocznej drogi. Był to „Kangur”, ukochany buk mojej babci Ewy. Posiada wyjątkową moc spełniania marzeń.
Chcąc zachować historię mojej rodziny i „Kangura”, stworzyłam kapsułę czasu. Zawiera ona archiwalne zdjęcie babci Ewy oraz aktualne fotografie mnie i mojej mamy. Wszystkie trzy pozujemy  przy „Kangurze”.  Włożyłam tam również zdjęcia porównujące wygląd drzewa z lat 1987 oraz 2021, jak i list do znalazcy, opisujący nasze relacje z bukiem. Kapsułę wraz z zwartością umieściłam w samym „sercu drzewa”, w niewielkiej, naturalnie powstałej wnęce. Następnie wypełniłam dziurę kamieniami i zaprawą murarską. Działania w ramach projektu są dla mnie  uzupełnieniem mojej pracy „Kangur” z 2019 roku, która dotyczy bezpośrednio mojej babci Ewy i nawiązuje do tych samych wspomnień.

 

Praca zrealizowana w 2021 roku. Kapsuła czasu zawiera fotografie o wymiarach 7,5 x 10,5 cm (schowane do szczelnego woreczka strunowego) oraz  wydrukowany i zalaminowany list do znalazcy. Dokumentacja pracy zawiera dokładne fotografie każdego przedmiotu umieszczonego w kapsule, jej samej
oraz całego procesu wkładania kapsuły do drzewa.